пля́мкі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пля́мкі пля́мкая пля́мкае пля́мкія
Р. пля́мкага пля́мкай
пля́мкае		 пля́мкага пля́мкіх
Д. пля́мкаму пля́мкай пля́мкаму пля́мкім
В. пля́мкі (неадуш.)
пля́мкага (адуш.)		 пля́мкую пля́мкае пля́мкія (неадуш.)
пля́мкіх (адуш.)
Т. пля́мкім пля́мкай
пля́мкаю		 пля́мкім пля́мкімі
М. пля́мкім пля́мкай пля́мкім пля́мкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пля́мкі разг. ма́ркий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пля́мкі, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які лёгка пляміцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пля́мкі разм leicht schmútzend

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пля́мка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пля́мка пля́мкі
Р. пля́мкі пля́мак
Д. пля́мцы пля́мкам
В. пля́мку пля́мкі
Т. пля́мкай
пля́мкаю		 пля́мкамі
М. пля́мцы пля́мках

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сып, -у, м.

Дробныя плямкі ці прышчыкі, якія з’яўляюцца на целе пры некаторых хваробах.

Алергічны с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Крап ’дробныя плямкі другога колеру’ (ТСБМ). Гл. крапаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вясну́шкі, -шак, адз. -шка, -і, ДМ -шцы, ж.

Пігментныя плямкі карычневага або жоўтага колеру на скуры, якія паяўляюцца ў некаторых людзей вясной.

Увесь у вяснушках.

|| прым. вясну́шачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

крап, -у, м.

1. Дробныя, іншага колеру плямкі, крапіны на чым-н.

Белы мармур з шэрым крапам.

2. Умоўная паметка на рубашцы ігральнай карты.

Шулерскі к.

|| прым. кра́павы, -ая, -ае і краплёны, -ая, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сып, ‑у, м.

1. Дробныя плямкі, прышчыкі на скуры і слізістых абалонках, якія з’яўляюцца ад некаторых знешніх уздзеянняў (холад, перагрэў і пад.) і ўнутраных прычын (некаторыя інфекцыйныя хваробы, парушэнне абмену рэчываў і пад.). Дзіцятка ж полымем гарэла, Па целу сып злаякасны пайшоў. Корбан. // Разм. Захворванне, пры якім з’яўляюцца прышчыкі, плямкі.

2. Разм. У тэхніцы — невялікая шурпатасць на паверхні металу пры пашкоджанні яго ржой.

3. Разм. У друкарскай справе — рассыпаны шрыфт з пераблытанымі літарамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)