плюсава́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. плюсава́ны плюсава́ная плюсава́нае плюсава́ныя
Р. плюсава́нага плюсава́най
плюсава́нае		 плюсава́нага плюсава́ных
Д. плюсава́наму плюсава́най плюсава́наму плюсава́ным
В. плюсава́ны (неадуш.)
плюсава́нага (адуш.)		 плюсава́ную плюсава́нае плюсава́ныя (неадуш.)
плюсава́ных (адуш.)
Т. плюсава́ным плюсава́най
плюсава́наю		 плюсава́ным плюсава́нымі
М. плюсава́ным плюсава́най плюсава́ным плюсава́ных

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

плюсава́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. плюсава́ны плюсава́ная плюсава́нае плюсава́ныя
Р. плюсава́нага плюсава́най
плюсава́нае		 плюсава́нага плюсава́ных
Д. плюсава́наму плюсава́най плюсава́наму плюсава́ным
В. плюсава́ны (неадуш.)
плюсава́нага (адуш.)		 плюсава́ную плюсава́нае плюсава́ныя (неадуш.)
плюсава́ных (адуш.)
Т. плюсава́ным плюсава́най
плюсава́наю		 плюсава́ным плюсава́нымі
М. плюсава́ным плюсава́най плюсава́ным плюсава́ных

Кароткая форма: плюсава́на.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

плюсава́ны текст. плюсо́ванный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

плюсава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад плюсаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плюсо́ванный плюсава́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)