плю́нуць гл. пляваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

плю́нуць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. плю́ну плю́нем
2-я ас. плю́неш плю́неце
3-я ас. плю́не плю́нуць
Прошлы час
м. плю́нуў плю́нулі
ж. плю́нула
н. плю́нула
Загадны лад
2-я ас. плю́нь плю́ньце
Дзеепрыслоўе
прош. час плю́нуўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

плю́нуць сов., прям., перен. плю́нуть;

◊ раз п. — раз плю́нуть;

п. няма́ куды́ — плю́нуть не́куда;

п. у твар (у во́чы) — плю́нуть в лицо́ (в глаза́);

п. на ўсё — плю́нуть на всё;

п. і расце́рці — плю́нуть и растере́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

плю́нуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Аднакр. да пляваць.

•••

Плюнуць у твар — зняважыць каго‑н.

Раз плюнуць — зрабіць што‑н. вельмі лёгка, без намагання.

Хоць ты ў вочы плюнь — аб немагчымасці пазбавіцца ад назойлівасці каго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плю́нуць гл пляваць;

◊ раз плю́нуць ≅ mühelos, únkompliziert;

як плю́нуць mit éinem Griff; spíelend;

для мяне́ гэ́та як плю́нуць das kann ich spíelend máchen, das ist doch ein Klacks für mich

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

плява́ць, плюю́, плюе́ш, плюе́; плюём, плюяце́, плюю́ць; плюй; незак.

1. Выкідваць з рота сліну.

П. на падлогу.

2. перан., на каго-што. Зусім не лічачыся з кім-, чым-н., паказваць пагардлівую абыякавасць (разм.).

П. ён хацеў на ваша папярэджанне.

3. у знач. вык. Выражае абыякавыя або пагардлівыя адносіны да чаго-н. (разм.).

Суседзі злуюцца, а мне п.!

|| зак. наплява́ць, -люю́, -люе́ш, -люе́; -люём, -люяце́, -люю́ць; -лю́й.

|| аднакр. плю́нуць, -ну, -неш, -не; плюнь (да 1 і 2 знач.).

П. няма куды (таксама перан.: вельмі цесна; разм.).

◊

Раз плюнуць (разм.) — нічога не значыць, вельмі лёгка зрабіць што-н.

Яму гэта раз п.

|| наз. плява́нне, -я, н. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

плю́нуть сов. плю́нуць;

◊

раз плю́нуть раз плю́нуць;

плю́нуть не́куда плю́нуць няма́ куды́;

плю́нуть в лицо́ плю́нуць у твар;

плю́нуть на всё плю́нуць на ўсё.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сплю́нуць, -ну, -неш, -не; -лю́нь; -нуты; зак.

1. што. Выплюнуць што-н. з рота.

С. сліну.

2. Плюнуць куды-н.

С. на траву.

|| незак. сплёўваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

plunąć

зак. плюнуць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пераплю́нуць, -ну, -неш, -не; -лю́нь; зак.

1. каго-што. Плюнуць цераз што-н.

2. перан., каго (што). Перасягнуць каго-н. у якіх-н. адносінах (разм.).

У гэтай справе Язэп кожнага пераплюне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)