плы́тнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Рабочы, які звязвае бярвенне ў плыты і прымае ўдзел у сплаве.

|| прым. плы́тніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

плы́тнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. плы́тнік плы́тнікі
Р. плы́тніка плы́тнікаў
Д. плы́тніку плы́тнікам
В. плы́тніка плы́тнікаў
Т. плы́тнікам плы́тнікамі
М. плы́тніку плы́тніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

плы́тнік м. плотого́н, плотовщи́к, спла́вщик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

плы́тнік, ‑а, м.

Рабочы, які звязвае бярвенні ў плыты і прымае ўдзел у сплаве. З шырокіх памостаў, якія складаліся з процьмы плытоў, разносіліся над рэчкаю рэзвыя выгукі і смех плытнікаў. Гартны. Па Дняпры па сінім, Дзе бушуюць хвалі, — Плытнікі ў Кахоўку Сасонку прыгналі. Русак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плытаго́н, плы́тнік м Flößer m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

спла́вщик​II (леса) плытаго́н, -на м., плы́тнік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

flisak

м. плытагон; плытнік, аснач

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

rafter

[ˈræftər]

n.

1) плытні́к -а́, плытаго́н -а m.

2) кро́квіна f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

плотовщи́к

1. плы́тнік, -ка м.;

2. (перевозчик) пераво́зчык, -ка м.; (паромщик) паро́мшчык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Плы́сак * плытнік’ (З нар. сл.). З польск. flisak, fliśnik, flis ’плытагон’, якія з ням. Flösse ’сплаў леса’ (Слаўскі, 1, 232).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)