плу́тацца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
плу́таюся |
плу́таемся |
| 2-я ас. |
плу́таешся |
плу́таецеся |
| 3-я ас. |
плу́таецца |
плу́таюцца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
плу́таўся |
плу́таліся |
| ж. |
плу́талася |
| н. |
плу́талася |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
плу́тайся |
плу́тайцеся |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
плу́таючыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Блу́тацца ’бадзяцца’ (Жд.), блута́цца ’блытацца, заблытвацца’ (Бяльк., Влад.), блутаніна (Касп.). У рус. гаворках, здаецца, няма (гл. СРНГ), таксама і ва ўкр. мове. Гэтае слова можна лічыць бел. новаўтварэннем з дзеяслова плутацца, плутаць, вядомага ва ўсх.-слав. мовах. Блу́тацца, блу́таць узнікла экспрэсіўным азванчэннем п > б (перад л). Але не выключаецца і ўплыў (кантамінацыя) дзеяслова блудзі́ць, блука́ць. На аснове блу́тацца, блу́таць далей утварыўся дзеяслоў блытаць, блытацца (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)