плутані́зм

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. плутані́зм
Р. плутані́зму
Д. плутані́зму
В. плутані́зм
Т. плутані́змам
М. плутані́зме

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

плутані́зм, -му м., геол. плутони́зм

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

плутані́зм, ‑у, м.

Тэорыя, погляд, паводле якіх усе горныя пароды з’яўляюцца вынікам плутанічных працэсаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Плутанізм 7/484; 8/476

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

плутанізм

т. 12, с. 436

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

плутані́зм

(ад плутон)

напрамак у геалогіі, прадстаўнікі якога лічаць, што асноўная роля ва ўтварэнні горных парод належыць унутранаму агню Зямлі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

плутони́зм геол. плутані́зм, -му м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)