плугавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. плугавы́ плугава́я плугаво́е плугавы́я
Р. плугаво́га плугаво́й
плугаво́е		 плугаво́га плугавы́х
Д. плугаво́му плугаво́й плугаво́му плугавы́м
В. плугавы́ (неадуш.)
плугаво́га (адуш.)		 плугаву́ю плугаво́е плугавы́я (неадуш.)
плугавы́х (адуш.)
Т. плугавы́м плугаво́й
плугаво́ю		 плугавы́м плугавы́мі
М. плугавы́м плугаво́й плугавы́м плугавы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

плугавы́ плугово́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

плугавы́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да плуга.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плуг, -а, М плу́зе, мн. плугі́, -о́ў, м.

Сельскагаспадарчая прылада з шырокім металічным лемяшом і адвалам для ворыва.

Запрэгчы каня ў п.

|| памянш. плужо́к, -жка́, мн. -жкі́, -жко́ў, м.

|| прым. плугавы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

плугово́й плугавы́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)