пло́ўніца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пло́ўніца пло́ўніцы
Р. пло́ўніцы пло́ўніц
Д. пло́ўніцы пло́ўніцам
В. пло́ўніцу пло́ўніцы
Т. пло́ўніцай
пло́ўніцаю		 пло́ўніцамі
М. пло́ўніцы пло́ўніцах

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пло́ўніца, ‑ы, ж.

Пасудзіна для плову, падобная па форме да паўглыбокай талеркі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)