пли́нтус в разн. знач. плі́нтус, -са м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

плі́нтус м., в разн. знач. пли́нтус

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Плі́нтус ’планка, якая закрывае шчыліну паміж падлогай і сцяной’ (ТСБМ, Касп., Сцяшк. Сл.). Праз рус. пли́нтус (з XIX ст.) з лац. plinthis, plinthus ’ніжняя частка п’едэстала калоны’, ’карніз будынка звонку’, якія са ст.-грэч. πλίνθος ’цэгла’, (пазней) ’плітка’. Значэнне ’карніз’ спрыяла семантычнаму пераходу, параўн. плі́нтус ’перакладзіна над вушакамі’ (хоцім., ЛА, 4).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

лі́штва ж.

1. пла́нка;

2. (в окне, двери) нали́чник м.;

3. (в полу) пли́нтус м.;

4. порт. бе́йка; пла́нка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)