пле́ўра, -ы, ж.

Абалонка, якая пакрывае лёгкія і сценкі грудной поласці ў вышэйшых хрыбетных жывёл і чалавека.

|| прым. плеўра́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пле́ўра

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. пле́ўра
Р. пле́ўры
Д. пле́ўры
В. пле́ўру
Т. пле́ўрай
пле́ўраю
М. пле́ўры

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пле́ўра ж., анат. пле́вра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Плеўра 8/470

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

пле́ўра, ‑ы, ж.

Абалонка, якая пакрывае лёгкія і сценкі грудной поласці ў вышэйшых хрыбетных жывёл і чалавека.

[Грэч. pleurā — бок, рабро.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плеўра

т. 12, с. 424

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

пле́ўра ж. анат. Pléura f -, Brústfell n -s, Ríppenfell n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пле́ўра

(с.-лац. pleura, ад гр. pleura = бок, рабро)

абалонка, якая пакрывае лёгкія і сценкі грудной поласці чалавека і млекакормячых жывёл.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Пле́ўра ’дыяфрагма’ (бераст., б.-каш., ЛА, 1). У выніку пераносу значэння па сумежнасці з плеўра ’абалонка, што пакрывае лёгкія і сценкі грудной поласці’, якое з с.-лац. pleura < ст.-грэч. πλευρά ’бок’, πλευραί ’рэбры’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пле́вра анат. пле́ўра, -ры ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)