плебеі

т. 12, с. 420

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

плебс, ‑а, м., зб.

Плебеі.

[Лац. plebs.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плебе́й

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. плебе́й плебе́і
Р. плебе́я плебе́яў
Д. плебе́ю плебе́ям
В. плебе́я плебе́яў
Т. плебе́ем плебе́ямі
М. плебе́ю плебе́ях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

плебе́йства, ‑а, н.

1. зб. Плебеі (у 1 знач.). Мюнцэр узняўся на грэбені нямецкай рэфармацыі як правадыр і выразны інтарэсах сялянства і плебейства. Алексютовіч.

2. Плебейскае паходжанне.

3. Уст. Уласцівыя плебею манеры паводзін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)