Verbum

анлайнавы слоўнік

плеана́зм

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

плеана́зм, -у, м. (спец.).

Моўны зварот, у якім без патрэбы паўтараюцца аднолькавыя ці блізкія па значэнні словы (напр., свая ўласная сям’я).

|| прым. плеанасты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

плеана́зм м., лит. плеона́зм

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

плеана́зм, ‑у, м.

Моўны зварот, у якім ужыты адназначныя або блізказначныя, часта непатрэбныя словы (напрыклад. памерці смерцю..., свая ўласная сям’я...).

[Грэч. pleonasmos — празмернасць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плеана́зм

(гр. pleonasmos = лішак)

стылістычны моўны зварот, у якім ужыты адназначныя або блізказначныя, часта непатрэбныя словы (напр. «натоўп людзей», «памерці смерцю»).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

плеона́зм лит. плеана́зм, -му м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

pleonasm [ˈpli:ənæzəm] n. ling. плеана́зм, мнагасло́ўе

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

redundancy [rɪˈdʌndənsi] n.

1. BrE скарачэ́нне шта́таў; звальне́нне рабо́чых, слу́жачых;

compulsory redundancy прымусо́выя звальне́нні

2. ling. плеана́зм

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)