пла́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.

1. Палавіна расколатага ўздоўж бервяна.

2. Металарэзны інструмент для нанясення разьбы на шрубы, балты і інш. (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пла́шка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пла́шка пла́шкі
Р. пла́шкі пла́шак
Д. пла́шцы пла́шкам
В. пла́шку пла́шкі
Т. пла́шкай
пла́шкаю		 пла́шкамі
М. пла́шцы пла́шках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пла́шка ж.

1. (кусок бревна, расколотый пополам) пла́шка;

2. (инструмент) пла́шка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пла́шка

1. (кусок бревна, расколотый пополам) пла́шка, -кі ж.;

2. (инструмент) пла́шка, -кі ж., праго́нка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

плашка

т. 12, с. 419

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

пла́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

1. Палавіна расколатага ўздоўж бервяна. Партызаны ўвішна накладалі на сані сухія бярозавыя плашкі. М. Ткачоў. Гаспадар павесіў на сценку лямку, прымасціўся на плашцы дроў, а Лену запрасіў сесці на зэдлік. Галавач.

2. Інструмент, якім наносяць разьбу на металічныя дэталі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пла́шка ж

1. Hólzscheit n -(e)s, -e;

2. тэх Schnéideisen n -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

плашка

Том: 24, старонка: 359.

img/24/24-359_1906_Плашка.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

Пла́шка ’палавіна качана квашанай капусты’ (Сцяшк. Сл.), ’палова качана капусты’ (зах.- і паўн.-зах., калінк., ЛА, 4); ’нешырокая паласа поля’ (стол., Нар. лекс.), ’доўгая палоска на посцілцы, вытканая ўзорам у віленку: шыракаватыя рады, вытканыя пражай рознага колеру’ (брагін., Нар. лекс.); ’палавіна цурбана, расколатага напалам’ (Касп., Бяльк.), ’бервяно, расколатае па даўжыні на 2–3 палены’ (ашм., Стан.), ’вязы ў санях’ (гродз., ЛА, 2), пла́шкі ’ставы, сам ткацкі станок’ (брагін., ЛА, 4), гродз. пла́шка ’бервяно ў зрубе калодзежа’ (Цых.), ’шырокі кавалак (сала, поля і інш.)’, ’расколатае палена’ (ТС). Да пла́ха 1, пла́ха 3 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

плашча́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Тое, што і плашка (у 1 знач.).

2. Плоскі бок чаго-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)