пла́тнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пла́тнік |
пла́тнікі |
| Р. |
пла́тніка |
пла́тнікаў |
| Д. |
пла́тніку |
пла́тнікам |
| В. |
пла́тніка |
пла́тнікаў |
| Т. |
пла́тнікам |
пла́тнікамі |
| М. |
пла́тніку |
пла́тніках |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
ratepayer
[ˈreɪt,peɪər]
n., Brit.
пла́тнік гарадзко́га пада́тку
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
payer
[ˈpeɪər]
n.
пла́тнік -а m. (той, хто пла́ціць)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)