пла́та¹, -ы, ДМ пла́це, ж.
1. гл. плаціць.
2. Грашовая ўзнагарода, кампенсацыя за што-н.
Заработная п.
П. за паслугі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
пла́та², -ы, ДМ пла́це, мн. -ы, плат, ж. (спец.).
Дыэлектрычная пласціна для ўстаноўкі электра- і радыёэлементаў, а таксама такая пласціна з нанесенымі на ёй тонкімі электраправоднымі палоскамі.
Друкарская п.
П.-аснова.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
пла́та
1. пла́та, -ты ж.;
за́работная пла́та зарабо́тная пла́та;
2. перен. (воздаяние) адпла́та, -ты ж.; пла́та, -ты ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
пла́та ж.
1. в разн. знач. пла́та;
здзе́льная п. — сде́льная пла́та;
кватэ́рная п. — кварти́рная пла́та;
2. (выдача, уплата денег по какому-л. обязательству) платёж м.;
накладна́я п. — нало́женный платёж;
3. (за работу) содержа́ние ср.; жа́лованье ср.;
атрыма́ць ме́сячную ~ту — получи́ть ме́сячное содержа́ние (жа́лованье);
○ зарабо́тная п. — за́работная пла́та
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
пла́та, ‑ы, ДМ плаце, ж.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. плаціць; выплата. Плата даўгоў.
2. Узнагарода за працу, службу. [Багуцкі:] — Я прывык за добрую работу атрымліваць добрую плату. Лынькоў. Чым дакладней выходзіла работа, тым меншую плату назначаў Лапко. Колас.
3. Грашовая кампенсацыя за карыстанне чым‑н. Плата за кватэру. // перан. Тая або іншая ўзнагарода, аддача за што‑н. Гэта была шайка паліцаяў, якія, баючыся атрымаць належную плату за сваю службу немцам, цяпер туляліся па цёмных кутках. Васілевіч.
•••
Заработная плата — плата за работу па найму.
Рэальная заработная плата — пакупная здольнасць заработнай платы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пла́таI ж эк, бухг Záhlung f -, -en; Bezáhlung f -, -en;
арэ́ндная пла́та Miete f -, -n, Páchtzins m -es, -e;
кватэ́рная пла́та Míete f -, -n;
зарабо́тная пла́та Lohn m (рабочых), Gehált n -(e)s, Gehälter (служачых);
пла́та за право́з Fráchtgebühr f -, -en;
пла́та за прае́зд Fáhrgeld n -(e)s;
пла́та за захава́нне Lágergeld n -(e)s;
пла́та за разгру́зку Löschgeld n -(e)s
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
плата
Том: 24, старонка: 346.
Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)
пла́таII ж тэх Plátte f -, -n
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Пла́та 1 ’выплата, узнагарода за працу, службу ці за атрыманую рэч’, ’грашовая кампенсацыя’ (ТСБМ, Яруш., Сл. ПЗБ, ТС, Бяльк., Варл., Сцяшк. Сл.), укр. пла́та, рус. пла́та, польск. płaca (< *plat‑ja) ’від аплаты ў судзе’ (XV ст.), пазней ’плата за працу’, старое płata ’аплата’, в.-луж. płata ’плата, плацеж’, чэш. pláce, plat, славац. pláca, plat, славен. plȃt узнагарода’, pláča ’жалаванне’, серб.-харв. пла́та, пла́ћа ’плата, заробак’, макед., балг. плата ’тс’. Прасл. *plata, *platja, утворанае ад *platiti (Банькоўскі, 2, 615), якое ад *platъ > плат 1 (гл.), было запазычана ў прагерм. мову (Мартынаў, Язык, 23–24). Паводле Фасмера (3, 274), ад *plata ўтворана *platiti.
Пла́та 2 ’гатунак са скуры каніны’ (Касп.), рус. дыял. плат ’моцная скура для ботаў, якая не прапускае ваду’, польск. płat ’кавалак скуры’. Развіліся з плат 1 (гл.) ’кавалак палатна’. Канец слова — пад уплывам ску́ра.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ла-Пла́та г. Ла-Пла́та, -ты ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)