планта́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Уладальнік плантацыі (у 2 знач.).

|| прым. планта́тарскі, -ая, -ае.

Плантатарскія норавы (перан.: жорсткія, бесчалавечныя).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

планта́тар

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. планта́тар планта́тары
Р. планта́тара планта́тараў
Д. планта́тару планта́тарам
В. планта́тара планта́тараў
Т. планта́тарам планта́тарамі
М. планта́тару планта́тарах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

планта́тар м. планта́тор

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

планта́тар, ‑а, м.

Уладальнік плантацыі (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

планта́тар м. Plantágenbesitzer [-ʒən-] m -s, -; Pflánzer m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

планта́тар

(лац. plantator)

уладальнік плантацыі 2.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

планта́тор планта́тар, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

plantator

м. плантатар

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Pflánzer

m -s, - планта́тар

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Plantágenbesitzer

[-ʒə- ]

m (-s, -) планта́тар

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)