плане́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. плане́т плане́ты
Р. плане́та плане́таў
Д. плане́ту плане́там
В. плане́т плане́ты
Т. плане́там плане́тамі
М. плане́це плане́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

плане́т м., с.-х. плане́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

плане́т с.-х. плане́т, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

плане́т, ‑а, М ‑неце, м.

Ручны або конны культыватар для апрацоўкі міжраддзяў агародных і іншых культур.

[Ад фр. planette.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плане́т

(фр. planette)

ручны або конны культыватар для апрацоўкі міжраддзяў агародных культур.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Плане́т, плане́тка ’ручная прылада для праполкі і культывацыі глебы міжраддзяў’ (ТСБМ). Ад амерыканкай назвы фірмы “Planet”, што азначае ’планета’ (SWO, 1980, 576).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

канфігура́цыі плане́т

т. 8, с. 10

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

«парад планет»

т. 12, с. 81

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

процістаянні планет

т. 13, с. 46

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

спадарожнікі планет

т. 15, с. 93

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)