плака́тчык
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
плака́тчык |
плака́тчыкі |
| Р. |
плака́тчыка |
плака́тчыкаў |
| Д. |
плака́тчыку |
плака́тчыкам |
| В. |
плака́тчыка |
плака́тчыкаў |
| Т. |
плака́тчыкам |
плака́тчыкамі |
| М. |
плака́тчыку |
плака́тчыках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
плака́тчык, ‑а, м.
Разм. Тое, што і плакатыст.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
плака́тчик плака́тчык, -ка м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)