пладні́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пладні́к |
пладнікі́ |
| Р. |
пладніка́ |
пладніко́ў |
| Д. |
пладніку́ |
пладніка́м |
| В. |
пладні́к |
пладнікі́ |
| Т. |
пладніко́м |
пладніка́мі |
| М. |
пладніку́ |
пладніка́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пладні́к, -ка́ м., бот. плодни́к
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пладні́к, ‑а, м.
Тое, што і песцік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
плодни́к бот. пладні́к, -ка́ м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)