пичу́га разг. пта́шка, -кі ж., пту́шачка, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пта́шка ж., разг. пта́шка, пти́чка, пичу́га
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пту́шачка ж., уменьш.-ласк. пти́чка, пичу́га
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Песчуга́, пешчуга, п пичуга, пышчуга ’пясчаная, камяністая глеба’ (маст., Сцяшк. Сл.; Сл. ПЗБ; слонім. Жыв. сл.), п’янчуга ’пясчанае поле, на якім нічога не расце’ (пін., Нар. лекс.). Да пясок (гл.). Аб суф. ‑уга гл. Сцяцко, Афікс. наз., 128–129.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)