печкуры́ны гл. пячкур.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

печкуры́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. печкуры́ны печкуры́ная печкуры́нае печкуры́ныя
Р. печкуры́нага печкуры́най
печкуры́нае		 печкуры́нага печкуры́ных
Д. печкуры́наму печкуры́най печкуры́наму печкуры́ным
В. печкуры́ны (неадуш.)
печкуры́нага (адуш.)		 печкуры́ную печкуры́нае печкуры́ныя (неадуш.)
печкуры́ных (адуш.)
Т. печкуры́ным печкуры́най
печкуры́наю		 печкуры́ным печкуры́нымі
М. печкуры́ным печкуры́най печкуры́ным печкуры́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

печкуры́ны зоол. песка́рий, пескари́ный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

печкуры́ны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да печкура (у 1 знач.), належыць яму. Печкурыная галава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пячку́р, печкура́, мн. печкуры́, печкуро́ў, м.

Невялікая рачная рыба сямейства карпавых.

|| прым. печкуры́ны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

песка́рий и пескари́ный зоол. печкуры́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)