перыё́ст

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. перыё́ст
Р. перыё́ста
Д. перыё́сту
В. перыё́ст
Т. перыё́стам
М. перыё́сце

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

перыёст м., анат. перио́ст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перыёст, ‑а, М ‑сце, м.

Спец. Надкосніца.

[Ад грэч. perí — вакол і ostéon — косць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перыёст

т. 12, с. 320

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

перыёст

(ад перы- + гр. osteon = косць)

верхні злучальнатканкавы слой косці, надкосніца.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

перио́ст анат. перыёст, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)