перысты́ль

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. перысты́ль перысты́лі
Р. перысты́ля перысты́ляў
Д. перысты́лю перысты́лям
В. перысты́ль перысты́лі
Т. перысты́лем перысты́лямі
М. перысты́лі перысты́лях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перысты́ль м., архит. перисти́ль

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перысты́ль, ‑я, м.

Прамавугольны двор, сад або плошча, абнесеныя крытай каланадай.

[Грэч. perístylos.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перысты́ль

(гр. peristylos = акружаны калонамі)

прамавугольны двор, сад або плошча, абнесеныя крытай каланадай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

перисти́ль архит. перысты́ль, -ля м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́рцік

(лац. porticus)

крытая галерэя з калонамі, звычайна пры ўваходзе ў будынак (параўн. лоджыя, перыстыль).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)