пе́рчаны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пе́рчаны пе́рчаная пе́рчанае пе́рчаныя
Р. пе́рчанага пе́рчанай
пе́рчанае		 пе́рчанага пе́рчаных
Д. пе́рчанаму пе́рчанай пе́рчанаму пе́рчаным
В. пе́рчаны (неадуш.)
пе́рчанага (адуш.)		 пе́рчаную пе́рчанае пе́рчаныя (неадуш.)
пе́рчаных (адуш.)
Т. пе́рчаным пе́рчанай
пе́рчанаю		 пе́рчаным пе́рчанымі
М. пе́рчаным пе́рчанай пе́рчаным пе́рчаных

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пе́рчаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пе́рчаны пе́рчаная пе́рчанае пе́рчаныя
Р. пе́рчанага пе́рчанай
пе́рчанае		 пе́рчанага пе́рчаных
Д. пе́рчанаму пе́рчанай пе́рчанаму пе́рчаным
В. пе́рчаны (неадуш.)
пе́рчанага (адуш.)		 пе́рчаную пе́рчанае пе́рчаныя (неадуш.)
пе́рчаных (адуш.)
Т. пе́рчаным пе́рчанай
пе́рчанаю		 пе́рчаным пе́рчанымі
М. пе́рчаным пе́рчанай пе́рчаным пе́рчаных

Кароткая форма: пе́рчана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пе́рчаны

1. прич. пе́рченный;

2. прил. пе́рченый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пе́рчаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад перчыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пе́рченный прич. пе́рчаны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пе́рченый прил. пе́рчаны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)