перцэ́пцыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. перцэ́пцыя
Р. перцэ́пцыі
Д. перцэ́пцыі
В. перцэ́пцыю
Т. перцэ́пцыяй
перцэ́пцыяю
М. перцэ́пцыі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перцэ́пцыя ж., психол. перце́пция

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перцэ́пцыя, ‑і, ж.

Спец. Успрыманне, непасрэднае адлюстраванне аб’ектыўнай рэальнасці ў той момант, калі яна дзейнічае на нашы органы пачуццяў.

[Лац. perceptio — разуменне, пазнаванне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перцэ́пцыя

(лац. perceptio = разу менне, пазнаванне)

псіх успрыманне, непасрэднае адлюстраванне аб’ектыўнай рэальнасці органамі пачуццяў (параўн. аперцэпцыя 1).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

перцэ́пцыя

(лац. perceptio = разуменне, пазнаванне)

псіх. успрыманне, непасрэднае адлюстраванне аб’ектыўнай рэальнасці органамі пачуццяў.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

перце́пция психол. перцэ́пцыя, -цыі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

percepcja

ж. успрыманне; перцэпцыя

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

аперцэ́пцыя

(ад лац. ad = да + перцэпцыя)

1) псіх. залежнасць успрыняцця чалавекам прадметаў і з’яў аб’ектыўнага свету ад папярэдняга індывідуальнага вопыту, ранейшых уяўленняў і запасу ведаў;

2) філас. усведамленне самога сябе, пазнанне праз розум уласнага стану.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)