пе́рстень пярсцёнак, -нка м., разг. пе́рсцень, -ценя м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
перстень
Том: 24, старонка: 254.
Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)
пе́рсцень, -сня м. пе́рстень
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
жуко́віна ж., уст. пе́рстень м.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пярсцёнак, -нка м. пе́рстень, кольцо́ ср.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
коле́чко ср., уменьш.
1. ко́лца, -ца ср.;
2. (перстень) пярсцёнак, -нка м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
опа́ловый
1. мин. апа́лавы;
опа́ловый пе́рстень апа́лавы пярсцёнак;
2. (молочно-белый) мало́чна-бе́лы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кольцо́ ср.
1. ко́льца, -ца ср.;
2. (круг) ко́ла, -ла ср.;
3. (перстень) пярсцёнак, -нка м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Пе́рсцень, пе́рсьцінь, персцёнок ’пярсцёнак з каштоўным каменем’, ’жалезнае колца ў касе’ (Нас., Касп., Бяльк., ТСБМ, ТС, Выг.). Укр. пе́рстінь, рус. пе́рстень, польск. pierścień, н.-, в.-луж. pjeršćeń, чэш. prsten, славац. prsteň, славен. pŕstan, серб.-харв. пр̏стен, макед. прстеп, балг. пръ́стен, ст.-слав. прьстень. Прасл. *pьrsteńь, утворанае ад *pьrstъ ’палец’ (Махэк₂, 486–487). Сной (гл. Бязлай, 3, 130) услед за Шпехтам (KZ, 59, 245) выводзіць прасл. *pьrsty/ę, Р. скл. pь̋rstene з прыметніка *pьrstenъ, дапускаючы існаванне лексемы *pь̋rstъ ’пярсцёнак’, г. зн. “які належыць пальцу”, і параўноўвае такое ўтварэнне з балтыйскім: прус. pirsten ’палец’ — балта-слав. pirstá‑ ’тс’. Кюнэ (Poln., 86) мяркуе, што бел. лексема запазычана з польск. pierścień ’пярсцёнак’ (гэтаксама і Банькоўскі, 2, 559), што ў святле згаданых вышэй фактаў малаверагодна, параўн., аднак, пярсцёнак (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)