Персанальная унія, гл. Асабістая унія

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

персанальная ЭВМ

т. 12, с. 298

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

персана́льны, ‑ая, ‑ае.

Які датычыцца пэўнай асобы; асабісты. Персанальнае запрашэнне. □ Сход, магчыма, і не запомніўся, калі б на парадку дня не стаяла персанальная справа Міхася. Сіўцоў. // Прызначаны для абслугоўвання пэўнай асобы. Персанальная машына. // Які ажыццяўляецца пэўнай асобай; асабісты. Персанальная адказнасць.

•••

Персанальная пенсія гл. пенсія.

Персанальны пенсіянер гл. пенсіянер.

[Лац. personalis.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

персана́льны, -ая, -ае.

Які датычыцца толькі пэўнай асобы ці выкарыстоўваецца ёю.

Персанальнае запрашэнне.

Персанальная справа.

Звярнуцца да каго-н. персанальна (прысл.). П. камп’ютар.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пе́нсія ж. пе́нсия;

персана́льная п. — персона́льная пе́нсия

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пе́нсия пе́нсія, -сіі ж.;

персона́льная пе́нсия персана́льная пе́нсія.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

персана́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. персана́льны персана́льная персана́льнае персана́льныя
Р. персана́льнага персана́льнай
персана́льнае		 персана́льнага персана́льных
Д. персана́льнаму персана́льнай персана́льнаму персана́льным
В. персана́льны (неадуш.)
персана́льнага (адуш.)		 персана́льную персана́льнае персана́льныя (неадуш.)
персана́льных (адуш.)
Т. персана́льным персана́льнай
персана́льнаю		 персана́льным персана́льнымі
М. персана́льным персана́льнай персана́льным персана́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

персана́льны persönlich; Personál-;

персана́льнае запрашэ́нне persönliche Éinladung;

персана́льная пе́нсія Éhrenpension [-pã-] f -, -en, Éhrenrente f -, -n, persönliche Rénte

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пе́нсія, ‑і, ж.

1. Перыядычнае, звычайна штомесячнае, грашовае забеспячэнне ў старасці, у выпадку страты працаздольнасці і пад. [Даніла Сцяпанавіч Карнееў] атрымліваў ад дзяржавы пенсію і карыстаўся агульнай павагай з боку аднавяскоўцаў. Залескі.

2. Уст. Заработная плата.

•••

Персанальная пенсія — пенсія асобным грамадзянам СССР за асаблівыя працоўныя і інш. заслугі, якая прадугледжвае пэўныя льготы.

Выйсці на пенсію гл. выйсці.

[Ад лац. pensio — плацеж.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АСАБІ́СТАЯ У́НІЯ,

персанальная унія, у перыяд феадалізму форма канфедэрацыі на чале з адзіным манархам, але пры захаванні кожнай дзяржавай-удзельніцай самастойнасці ў вырашэнні ўнутр. пытанняў і значнай самастойнасці ў знешнепаліт. дзейнасці. Спрыяла павышэнню ваенна-паліт. магутнасці дзяржаў-удзельніц. Існавалі асабістыя уніі Англіі і Гановера (1714—1837), Нідэрландаў і Люксембурга (1815—90) і інш. Крэўская унія 1385 дала пачатак канфедэратыўным адносінам ВКЛ і Польшчы на прынцыпах асабістай уніі. Віленска-Радамская унія 1401 і Гарадзельская унія 1413 пацвердзілі такія адносіны. Люблінская унія 1569 прывяла да стварэння новай федэратыўнай дзяржавы — Рэчы Паспалітай.

т. 2, с. 17

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)