пе́рнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пе́рнік пе́рнікі
Р. пе́рніка пе́рнікаў
Д. пе́рніку пе́рнікам
В. пе́рнік пе́рнікі
Т. пе́рнікам пе́рнікамі
М. пе́рніку пе́рніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пе́рнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Салодкае печыва на мёдзе, патацы або цукры з духмянымі прыправамі.

Мядовы п.

|| прым. пе́рнікавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пе́рнік м. пря́ник, коври́жка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пе́рнік, ‑а, м.

Салодкае печыва на мёдзе, патацы або цукры з духмянымі прыправамі. Мядовы пернік. Мятны пернік. □ Пад вечар маці напякла салодкіх пернікаў, паставіла на стол вяндліну і паўкварты мёду. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пе́рнік м кул Pféfferkuchen m -s, -, Lébkuchen m;

мя́тны пе́рнік Pféfferminzkuchen;

мядо́вы пе́рнік Hóniglebkuchen m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Пе́рнік 1 ’перапечка з пшанічнай мукі на мёдзе’ (Нас., Сцяшк. Сл., Шпіл., Нікан., Вешт., Шат., Касп., Бяльк., ТС, Сл. ПЗБ; Нік. Очерки; смал., Даль). З польск. piernik < pierznik ’печыва з мёдам і духмяным перцам’, якое да першаснага *pьpьrnikъ з прасл. *pьpьrь > пе́рац (гл.) (Кюнэ, Poln., 86; Брукнер, 409).

Пе́рнік 2 ’насыпка’ (дзятл., шкл., ЛА, 4) — з на‑пернік < па перʼе. Да пяро́ (гл.).

Пе́рнік 3 ’перапляценне на перакрыжаваннях абручоў у кошыку (гняздо для рэбраў)’, ’ткацкі ўзор “у пернікі” — ператыканне’. (ТС). Да пернік 1 (перанос семантыкі паводле падабенства).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пря́ник пе́рнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мядо́вік, ‑а, м.

Мядовы пернік. Асаблівым попытам карысталіся пернікі-мядовікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суса́ль, -і, ж. (спец.).

Тонкія пласцінкі, плёнкі з розных металаў (золата, серабра, медзі і інш.), якія служаць для дэкаратыўнага аздаблення якіх-н. вырабаў.

|| прым. суса́льны, -ая, -ае.

Сусальнае золата.

С. пернік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

gingerbread [ˈdʒɪndʒəbred] n. імбі́рны пе́рнік (звычайна ў выглядзе чалавека або жывёлы)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)