пермане́нтны, -ая, -ае (кніжн.).

Бесперапынны, пастаянны.

Перманентнае развіццё.

|| наз. пермане́нтнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пермане́нтны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пермане́нтны пермане́нтная пермане́нтнае пермане́нтныя
Р. пермане́нтнага пермане́нтнай
пермане́нтнае		 пермане́нтнага пермане́нтных
Д. пермане́нтнаму пермане́нтнай пермане́нтнаму пермане́нтным
В. пермане́нтны (неадуш.)
пермане́нтнага (адуш.)		 пермане́нтную пермане́нтнае пермане́нтныя (неадуш.)
пермане́нтных (адуш.)
Т. пермане́нтным пермане́нтнай
пермане́нтнаю		 пермане́нтным пермане́нтнымі
М. пермане́нтным пермане́нтнай пермане́нтным пермане́нтных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пермане́нтны пермане́нтный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пермане́нтны, ‑ая, ‑ае.

Бесперапынны, пастаянны. Перманентная рэвалюцыя.

[Лац. permanens, permanentis.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пермане́нтны permanént, ständig

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пермане́нтны

(лац. permanens, -ntis)

бесперапынны, пастаянны (напр. п-ае развіццё).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пермане́нтны

(лац. permanens, -ntis)

бесперапынны, пастаянны (напр. п-ае развіццё).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

пермане́нтный пермане́нтны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

permanentny

перманентны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

permanént

a пастая́нны, ста́лы, пермане́нтны, безупы́нны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)