Пе́рм

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. Пе́рм
Р. Пе́рмі
Д. Пе́рмі
В. Пе́рм
Т. Пе́рм’ю
М. Пе́рмі

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Перм, гл. Пермскі перыяд (сістэма)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Перм (г.) 8/393, 395; 9/453

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Перм,

горад у Расіі.

т. 12, с. 295

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Перм,

гіст. вобласць у Расіі.

т. 12, с. 295

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Перм ж. Perm n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Пе́рмь г. Перм, род. Пе́рмі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Perm

[pɜ:rmj г. Перм

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

палеазо́й

(ад палеа- + -зой)

трэцяя эра ў геалагічнай гісторыі Зямлі, якая папярэднічае мезазойскай эры і падзяляецца на 6 перыядаў (кембрый, ардовік, сілур, дэвон, карбон, перм).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Момля ’той, хто гаворыць вельмі ціха, незразумела’ (ваўк., Сл. ПЗБ), рус. перм. момля ’ціхоня’. Гукапераймальнае. Да мумляць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)