перасту́кванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. перасту́кванне перасту́кванні
Р. перасту́квання перасту́кванняў
Д. перасту́кванню перасту́кванням
В. перасту́кванне перасту́кванні
Т. перасту́кваннем перасту́кваннямі
М. перасту́кванні перасту́кваннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перасту́кванне ср. пересту́кивание

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перасту́кванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. перастуквацца, а таксама гукі гэтага дзеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перасту́кванне н. Verständigung durch Klópfzeichen (im Gefängnis)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пераступа́цца, -аюся, -аешся, -аецца; незак.

Абменьвацца ўмоўнымі стукамі цераз сцяну для паведамлення чаго-н. адзін другому.

|| наз. перасту́к, -у м. і перасту́кванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пересту́кивание перасту́кванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)