перасмы́к
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
перасмы́к |
перасмы́кі |
| Р. |
перасмы́ку |
перасмы́каў |
| Д. |
перасмы́ку |
перасмы́кам |
| В. |
перасмы́к |
перасмы́кі |
| Т. |
перасмы́кам |
перасмы́камі |
| М. |
перасмы́ку |
перасмы́ках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
перасмы́к
1. Водападзел, узвышша паміж рэчкамі, вадаёмамі (Слаўг.). Тое ж перамы́чка (БРС).
2. Вузкая палоска лесу паміж палямі (Слаўг.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)