перасле́днік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
перасле́днік |
перасле́днікі |
| Р. |
перасле́дніка |
перасле́днікаў |
| Д. |
перасле́дніку |
перасле́днікам |
| В. |
перасле́дніка |
перасле́днікаў |
| Т. |
перасле́днікам |
перасле́днікамі |
| М. |
перасле́дніку |
перасле́дніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
перасле́днік м. кніжн. Verfólger m -s, -
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
prześladowca
ж. пераследавацель, пераследнік
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
пресле́дователь прасле́давацель, -ля м., перасле́днік, -ка м.; (гонитель) гані́цель, -ля м.; (притеснитель) прыгнята́льнік, -ка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)