◎ Перасе́кі: у пэрэсікэ, у пырысыку ’від саржавага перапляцення (па чатыры пары)’ (драг., Уладз.). Да пера- і сек- < сячы (гл.). Параўн. перасек ’перасячэнне’ і перасеча (< прасл. *(per)‑sekja) ’тс’ (Дуж–Душ., ТСБМ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Перасе́ка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Перасе́ка
Р. Перасе́кі
Д. Перасе́цы
В. Перасе́ку
Т. Перасе́кай
Перасе́каю
М. Перасе́цы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)