перараджа́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. перараджа́юся перараджа́емся
2-я ас. перараджа́ешся перараджа́ецеся
3-я ас. перараджа́ецца перараджа́юцца
Прошлы час
м. перараджа́ўся перараджа́ліся
ж. перараджа́лася
н. перараджа́лася
Загадны лад
2-я ас. перараджа́йся перараджа́йцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час перараджа́ючыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перараджа́цца несов., возвр., страд. перерожда́ться; см. перарадзі́цца, перараджа́ць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перараджа́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да перарадзіцца.

2. Зал. да перараджаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перараджа́цца

1. біял. entrten vi (s), usarten vi (s);

2. перан. sich gänzlich verändern, sich mgestalten

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

перарадзі́цца, -раджу́ся, -ро́дзішся, -ро́дзіцца; зак.

1. Рэзка змяніцца, абнавіцца, стаць зусім іншым.

П. духоўна.

2. Страціць свае папярэднія каштоўныя якасці, уласцівасці, вырадзіцца.

Пшаніца перарадзілася.

|| незак. перараджа́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

|| наз. перараджэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перерожда́ться возвр., страд. перараджа́цца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перарадзі́цца гл. перараджацца

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

перараджэ́нне, ‑я, н.

1. Стан паводле знач. дзеясл. перараджацца — перарадзіцца.

2. Пагард. Страта свайго былога светапогляду пад уплывам варожай ідэалогіі. Ідэйнае перараджэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзічэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е; незак.

1. Станавіцца дзікім, перараджацца.

Дрэвы дзічэюць.

Без нагляду лес дзічэў.

2. перан. Станавіцца нелюдзімым, дзіклівым.

Д. у адзіноце.

|| зак. адзічэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е і здзічэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е.

|| наз. дзічэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)