перараджа́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
перараджа́юся |
перараджа́емся |
| 2-я ас. |
перараджа́ешся |
перараджа́ецеся |
| 3-я ас. |
перараджа́ецца |
перараджа́юцца |
| Прошлы час |
| м. |
перараджа́ўся |
перараджа́ліся |
| ж. |
перараджа́лася |
| н. |
перараджа́лася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
перараджа́йся |
перараджа́йцеся |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
перараджа́ючыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
перараджа́цца несов., возвр., страд. перерожда́ться; см. перарадзі́цца, перараджа́ць II
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
перараджа́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да перарадзіцца.
2. Зал. да перараджаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перараджа́цца
1. біял. entárten vi (s), áusarten vi (s);
2. перан. sich gänzlich verändern, sich úmgestalten
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
перарадзі́цца, -раджу́ся, -ро́дзішся, -ро́дзіцца; зак.
1. Рэзка змяніцца, абнавіцца, стаць зусім іншым.
П. духоўна.
2. Страціць свае папярэднія каштоўныя якасці, уласцівасці, вырадзіцца.
Пшаніца перарадзілася.
|| незак. перараджа́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.
|| наз. перараджэ́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
перерожда́ться возвр., страд. перараджа́цца;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
перарадзі́цца гл. перараджацца
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
перараджэ́нне, ‑я, н.
1. Стан паводле знач. дзеясл. перараджацца — перарадзіцца.
2. Пагард. Страта свайго былога светапогляду пад уплывам варожай ідэалогіі. Ідэйнае перараджэнне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дзічэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е; незак.
1. Станавіцца дзікім, перараджацца.
Дрэвы дзічэюць.
Без нагляду лес дзічэў.
2. перан. Станавіцца нелюдзімым, дзіклівым.
Д. у адзіноце.
|| зак. адзічэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е і здзічэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е.
|| наз. дзічэ́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)