перапра́вачны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
перапра́вачны |
перапра́вачная |
перапра́вачнае |
перапра́вачныя |
| Р. |
перапра́вачнага |
перапра́вачнай
перапра́вачнае |
перапра́вачнага |
перапра́вачных |
| Д. |
перапра́вачнаму |
перапра́вачнай |
перапра́вачнаму |
перапра́вачным |
| В. |
перапра́вачны (неадуш.)
перапра́вачнага (адуш.) |
перапра́вачную |
перапра́вачнае |
перапра́вачныя (неадуш.)
перапра́вачных (адуш.) |
| Т. |
перапра́вачным |
перапра́вачнай
перапра́вачнаю |
перапра́вачным |
перапра́вачнымі |
| М. |
перапра́вачным |
перапра́вачнай |
перапра́вачным |
перапра́вачных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
перапра́вачны перепра́вочный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
перапра́вачны, ‑ая, ‑ае.
Які прызначаецца, служыць для пераправы, перапраўкі 2. Пераправачныя сродкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перепра́вочный перапра́вачны; пераво́зачны;
перепра́вочные сре́дства перапра́вачныя (пераво́зачныя) сро́дкі;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)