перано́счыца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. перано́счыца перано́счыцы
Р. перано́счыцы перано́счыц
Д. перано́счыцы перано́счыцам
В. перано́счыцу перано́счыц
Т. перано́счыцай
перано́счыцаю		 перано́счыцамі
М. перано́счыцы перано́счыцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перано́счыца ж. перено́счица

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перано́счыца, ‑ы, ж.

Жан. да пераносчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перано́счык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто пераносіць, перадае, распаўсюджвае што-н.

Камар — п. малярыі.

П. чутак.

|| ж. перано́счыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перено́счица перано́счыца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)