Verbum

анлайнавы слоўнік

пераме́шаны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	пераме́шаны	пераме́шаная	пераме́шанае	пераме́шаныя
Р.	пераме́шанага	пераме́шанай пераме́шанае	пераме́шанага	пераме́шаных
Д.	пераме́шанаму	пераме́шанай	пераме́шанаму	пераме́шаным
В.	пераме́шаны пераме́шанага	пераме́шаную	пераме́шанае	пераме́шаныя пераме́шаных
Т.	пераме́шаным	пераме́шанай пераме́шанаю	пераме́шаным	пераме́шанымі
М.	пераме́шаным	пераме́шанай	пераме́шаным	пераме́шаных

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пераме́шаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	пераме́шаны	пераме́шаная	пераме́шанае	пераме́шаныя
Р.	пераме́шанага	пераме́шанай пераме́шанае	пераме́шанага	пераме́шаных
Д.	пераме́шанаму	пераме́шанай	пераме́шанаму	пераме́шаным
В.	пераме́шаны пераме́шанага	пераме́шаную	пераме́шанае	пераме́шаныя пераме́шаных
Т.	пераме́шаным	пераме́шанай пераме́шанаю	пераме́шаным	пераме́шанымі
М.	пераме́шаным	пераме́шанай	пераме́шаным	пераме́шаных

Кароткая форма: пераме́шана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пераме́шаны

1. переме́шенный; перемя́тый;

2. переме́шенный;

1, 2 см. перамясі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пераме́шаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад перамясіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

переме́шенный (к перемеси́ть) пераме́шаны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перето́птанный

1. ператапта́ны; патапта́ны, стапта́ны;

2. перамяша́ны, пераме́шаны; см. перетопта́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ро́змінка ’тварог, перамешаны са смятанай ці малаком’ (Сл. Брэс.). Да раз- (роз-) і мяць, мну (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

адча́йны, ‑ая, ‑ае.

1. Поўны адчаю, адчайнасці; роспачны. — Мама! — даляцеў адчайны дзіцячы крык, перамешаны з плачам. Васілевіч. Паплылі думкі, сумныя, адчайныя, нейкія недарэчныя. Гамолка.

2. Рашучы, адважны, безразважны; небяспечны, рызыкоўны, дзёрзкі. [Пятра] апанавала неразумная адчайная адвага. Шамякін. Адчайная думка застраміла кухару мазгі, і ён паманіў князёвага ката выстаўленымі пальцамі. Гарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зверабо́й ¹, ‑я, м.

Паляўнічы на марскога звера (маржа, цюленя і пад.). Не паспеў Рынтын дагаварыць, як адзін са зверабояў спрытна кінуў у шырачэзную цёмную спіну маржа гарпун. Бяганская.

зверабо́й ², ‑ю, м.

1. Травяністая лекавая расліна; святаяннік. Кволы ветрык даносіў з расяністага лугу водар валяр’яны, перамешаны з гаркавасцю лазы і зверабою. Кандрусевіч.

2. Гарэлка, настоеная на гэтай расліне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зблы́таны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад зблытаць.

2. у знач. прым. Перавіты, пераплецены, перамешаны ў беспарадку. Лявон ішоў па садзе — ад дрэўца да дрэўца, кратаў іх рукамі, дзе зрываў леташні ліст, дзе зблытаную павуціну... Кудравец. Рыжык хітра ўсміхнуўся, страсянуў мокрай, зблытанай чупрынай. Кухараў.

3. у знач. прым. Няясны, бязладны, блытаны. Ад мноства зблытаных думак, здавалася, разваліцца галава... Ваданосаў. Тое, што было далей, Тураўцу помніцца нязвязанымі, зблытанымі ўрыўкамі. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)