пе́ракісны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пе́ракісны пе́ракісная пе́ракіснае пе́ракісныя
Р. пе́ракіснага пе́ракіснай
пе́ракіснае		 пе́ракіснага пе́ракісных
Д. пе́ракіснаму пе́ракіснай пе́ракіснаму пе́ракісным
В. пе́ракісны (неадуш.)
пе́ракіснага (адуш.)		 пе́ракісную пе́ракіснае пе́ракісныя (неадуш.)
пе́ракісных (адуш.)
Т. пе́ракісным пе́ракіснай
пе́ракіснаю		 пе́ракісным пе́ракіснымі
М. пе́ракісным пе́ракіснай пе́ракісным пе́ракісных

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пе́ракіс, -у, м.

У хіміі — вышэйшая ступень акіслення элемента.

П. вадароду.

|| прым. пе́ракісны, -ая, -ае.

Перакісныя злучэнні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)