перакі́дка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. перакі́дка перакі́дкі
Р. перакі́дкі перакі́дак
Д. перакі́дцы перакі́дкам
В. перакі́дку перакі́дкі
Т. перакі́дкай
перакі́дкаю		 перакі́дкамі
М. перакі́дцы перакі́дках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

перакі́дка ж., разг.

1. в разн. знач. перебро́ска, переки́дка; перешвы́ривание ср.;

2. перебро́ска, переки́дка, передвиже́ние ср. 1, 2 см. перакі́нуць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перакі́дка, ‑і, ДМ ‑дцы, ж.

Разм. Дзеянне паводле дзеясл. перакіда́ць — перакінуць (у 1–4 знач.), перакі́даць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перакі́дка ж разм Transpórt m -(e)s, -e; Verlégung f -, -en;

вайск перакі́дка во́йскаў Trúppenverlegung f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

перакі́нуць, -ну, -неш, -не; -кінь; -нуты; зак.

1. каго-што. Кінуць цераз каго-, што-н. ці далей за якую-н. мяжу.

П. мяшок з аднаго пляча на другое.

П. мяч за рысу.

2. што. Палажыць што-н. упоперак чаго-н. для пераправы.

П. кладку цераз ручай.

3. перан., каго-што. Перамясціць, адправіць на іншае месца.

П. тэхніку ў раён меліярацыі.

П. брыгаду тэхнікаў на новы аб’ект.

|| незак. перакіда́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і перакі́дваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. перакі́дванне, -я, н. і перакі́дка, -і, ДМ -дцы, ж. (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

переки́дка разг. перакі́дка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

airlift

[ˈerlɪft]

n.

паве́траны мост; перакі́дка паве́трам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

перебро́ска ж. перакіда́нне, -ння ср., перакі́дванне, -ння ср., перакі́дка, -кі ж.;

перебро́ска войск перакі́дка войск;

перебро́ска това́ров перакіда́нне (перакі́дванне) тава́раў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перемёт​I м.

1. перакіда́нне, -ння ср., перакі́дванне, -ння ср., перакі́дка, -кі ж.;

перемёт сне́га перакіда́нне (перакі́дванне, перакі́дка) сне́гу;

2. перакіда́нне, -ння ср., перакі́дванне, -ння ср., перакі́дка, -кі ж., пераклада́нне, -ння ср., перакла́дванне, -ння ср.;

перемёт сто́га перакіда́нне (перакі́дванне, перакі́дка, пераклада́нне, перакла́дванне) сто́га; см. перемётывать​I 1, 2;

3. (сугроб) гу́рба, -бы ж., сумёт, -ту м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Verschíebung

f -, -en

1) прасо́ўванне, зрух

2) адтэрміно́ўка; перано́с (у часе)

3) перакі́дка (войскаў)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)