пераку́льванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. пераку́льванне
Р. пераку́львання
Д. пераку́льванню
В. пераку́льванне
Т. пераку́льваннем
М. пераку́льванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пераку́льванне ср., разг. опроки́дывание, перекувы́ркивание; см. пераку́льваць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пераку́льванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. перакульваць — перакуліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераку́льванне Úmwerfen n -s, Úmkippen n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

опроки́дывание пераку́льванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

капата́ж, ‑у, м.

Спец. Від аварыі: перакульванне самалёта цераз насавую частку пры пасадцы або ўзлёце.

[Фр. capotage.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кувырка́нье куля́нне, -ння ср., пераку́льванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

*Прахалды́кнуць, прохалды́кнуць ’праглынуць’ (ТС). Фармальных адпаведнікаў слову няма. Відаць, нейкая кантамінацыя. Частку кораня хал‑ можна звязаць з рус. ха́лкать ’прагна глытаць’, якое, паводле Ільінскага, мае гукапераймальнае паходжанне (гл. Фасмер, 4, 218), параўн. і ўкр. прохала́вкнути ’праглынуць з прагнасцю’, адкуль можа выводзіцца і гукапераймальнае *халдык, параўн. кульдыкаць ’невыразна гаварыць’, кулды́к (гродз., Цыхун, вусн. паведамл.), што імітуе перакульванне і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

перевора́чивание

1. пераваро́чванне, -ння ср.;

2. пераваро́чванне, -ння ср., пераку́льванне, -ння ср., абаро́чванне, -ння ср.;

3. пераго́ртванне, -ння ср.;

4. пераніцо́ўванне, -ння ср.; см. перевора́чивать​ 1—4;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)