перако́лка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. перако́лка
Р. перако́лкі
Д. перако́лцы
В. перако́лку
Т. перако́лкай
перако́лкаю
М. перако́лцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перако́лка ж. переко́лка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перако́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Дзеянне паводле дзеясл. пераколваць ​2 — перакалоць ​2 (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

переко́лка ж., разг. перако́лка, -кі ж., мн. нет, перако́лванне, -ння ср., мн. нет, перашпі́льванне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)