перадго́р’е, -я, мн. -і, -яў н.

Узвышаная мясцовасць перад гарамі.

Перадгор’і Каўказа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перадго́р’е

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. перадго́р’е перадго́р’і
Р. перадго́р’я перадго́р’яў
Д. перадго́р’ю перадго́р’ям
В. перадго́р’е перадго́р’і
Т. перадго́р’ем перадго́р’ямі
М. перадго́р’і перадго́р’ях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перадго́р’е ср. предго́рье

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перадго́р’е, ‑я, н.

Мясцовасць перад гарамі; ускраінная частка горнай сістэмы, горнага хрыбта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перадго́р’е н. геагр. Vórgebirge n -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

предго́рье перадго́р’е, -р’я ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прадго́р’е, ‑я, н.

Тое, што і перадгор’е.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перад..., прыстаўка.

1. Ужыв. пры ўтварэнні назоўнікаў і азначае: спераду чаго-н., напр.: перадгор’е, перадсэрдзе, перадгісторыя, перадумова.

2. Ужыв. пры ўтварэнні прыметнікаў і азначае: раней (у часе або прасторы) чаго-н., напр.: пераднавальнічны, перадпасяўны, перадынфарктны, пераднаціскны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Gebírgsvorland

n -(e)s, -länder перадго́р’е

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Kap

n -s, -s

1) мыс

2) перадго́р’е

3) хвалярэ́з

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)