перагі́б

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. перагі́б перагі́бы
Р. перагі́бу перагі́баў
Д. перагі́бу перагі́бам
В. перагі́б перагі́бы
Т. перагі́бам перагі́бамі
М. перагі́бе перагі́бах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

перагі́б, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Лінія згібання чаго-н.

На перагібе ліста.

2. перан. Парушэнне правільнай лініі ў якой-н. дзейнасці, шкодная крайнасць.

Барацьба з перагібамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перагі́б, -бу м.

1. переги́б; сгиб;

на ~бе ліста́ — на переги́бе (сги́бе) листа́;

2. перен. переги́б;

барацьба́ з ~бамі — борьба́ с переги́бами

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перагі́б, ‑у, м.

1. Лінія згібання чаго‑н. На перагібе ліста.

2. перан. Парушэнне правільнай лініі ў чыёй‑н. дзейнасці, шкодная крайнасць. Барацьба з перагібамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перагі́б м

1. (дзеянне) Bíegung f -, Úmbiegen n -s;

2. (месца) Bíegung f -, -en;

3. перан Überspítzung f -, -en, Übertréibung f -, -en, Extrém n -s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Перагі́б (пэрэгі́б) ’сустаў’ (брагін., петрык., Шатал.). Дакладным адпаведнікам з’яўляецца серб.-харв. прѐгибак ’тс’. Прасл. *per‑gybъ (рус. переги́б, польск. przegib, чэш. přehyb, славен. pregíb, серб.-харв. пре́гиб ’згіб, згінанне, перагіб, перагінанне’, месца, дзе нешта перагнутае’, славац. prehyb ’прагін’) < прасл. *per‑gъ(b)‑nǫti, шматраз. *gybati > гнуць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

переги́б м.

1. (действие) перагі́б, -бу м., перагіба́нне, -ння ср., перагіна́нне, -ння ср.;

2. (линия сгиба) перагі́б, -бу м.;

3. перен. перагі́б, -бу м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Übergriff

m -(e)s, -e

1) перавышэ́нне ўла́ды, злоўжыва́нне (уладай)

2) перагі́б

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

перагну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні; -ну́ты; зак.

1. што. Сагнуць у дзве столкі, пад вуглом.

П. ліст паперы папалам.

2. перан., што і без дап. Дапусціць перагіб (у 2 знач.) у чым-н. (разм.).

Тут вы трошкі перагнулі.

◊

Перагнуць палку (разм., неадабр.) — упасці ў крайнасць, перастарацца ў чым-н.

|| незак. перагіба́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і перагіна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. перагіба́нне, -я, н. (паводле дзеясл. перагібаць).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перагну́ць, ‑гну, ‑гнеш, ‑гне; ‑гнём, ‑гняце; зак., што.

1. Сагнуць у дзве столкі, пад вуглом, дугой. Перагнуць ліст паперы папалам.

2. Сагнуць больш, чым трэба.

3. перан.; і без дап. Дапусціць перагіб (у 2 знач.). [Антон Рыгоравіч:] — Тут мы, відаць, перагнулі: навалілі на калгас імя Леніна больш, чым можна. Хадкевіч.

•••

Перагнуць палку — упасці ў крайнасць, перастарацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)