перагні́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. перагніе́ перагнію́ць
Прошлы час
м. перагні́ў перагнілі́
ж. перагніла́
н. перагніло́
Дзеепрыслоўе
прош. час перагні́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перагні́ць сов., см. перагні́сці

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перагні́сці і перагні́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ніе́; -ніў, -ніла́, -ло́; зак.

Згнісці (згніць) зусім.

Кроквы перагнілі.

|| незак. перагніва́ць, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перагні́сці і перагні́ць, ‑гніе; зак.

Згніць зусім, поўнасцю. // Прагніўшы ў якім‑н. месцы, разваліцца на часткі. Перагнілі кроквы, і страха правалілася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перегни́ть сов. перагні́сці, перагні́ць, мног. паперагніва́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перагніва́ць, ‑ае.

Незак. да перагнісці, перагніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перагні́лы, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад перагнісці, перагніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перагніва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. перагніваць — перагнісці, перагніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перапрэ́ць, ‑эе; зак.

Сапрэць поўнасцю, цалкам; перагніць. Угнаенне добра перапрэла. Перапрэла леташняе лісце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ператле́ць, ‑ее; зак.

1. Сапсавацца ад тлення; сатлець; перагніць. Лісце ператлела.

2. Згарэць без полымя. Вуголле ператлела.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)