перагарто́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. перагарто́ўка
Р. перагарто́ўкі
Д. перагарто́ўцы
В. перагарто́ўку
Т. перагарто́ўкай
перагарто́ўкаю
М. перагарто́ўцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перагарто́ўка ж., тех. перека́лка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перагарто́ўка, ‑і, ДМ ‑тоўцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. перагартоўваць — перагартаваць і стан паводле знач. дзеясл. перагартоўвацца — перагартавацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перагарто́ўка ж. тэх. Überhä́rten n -s; Überhä́rtung f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

перагартава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак.

Залішне загартаваць; сапсаваць празмернай загартоўкай.

П. сталь.

|| незак. перагарто́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. перагарто́ўванне, -я, н., перагарто́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж. і перага́рт, -у, М -рце, м.

|| прым. перагартава́льны, -ая, -ае (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перага́рт, ‑у, М ‑рце, м.

Тое, што і перагартоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перека́лка ж., техн. перагарто́ўванне, -ння ср., перагарто́ўка, -кі ж., перага́рт, -ту м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)