пераві́ты

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пераві́ты пераві́тая пераві́тае пераві́тыя
Р. пераві́тага пераві́тай
пераві́тае		 пераві́тага пераві́тых
Д. пераві́таму пераві́тай пераві́таму пераві́тым
В. пераві́ты (неадуш.)
пераві́тага (адуш.)		 пераві́тую пераві́тае пераві́тыя (неадуш.)
пераві́тых (адуш.)
Т. пераві́тым пераві́тай
пераві́таю		 пераві́тым пераві́тымі
М. пераві́тым пераві́тай пераві́тым пераві́тых

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пераві́ты

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пераві́ты пераві́тая пераві́тае пераві́тыя
Р. пераві́тага пераві́тай
пераві́тае		 пераві́тага пераві́тых
Д. пераві́таму пераві́тай пераві́таму пераві́тым
В. пераві́ты (неадуш.)
пераві́тага (адуш.)		 пераві́тую пераві́тае пераві́тыя (неадуш.)
пераві́тых (адуш.)
Т. пераві́тым пераві́тай
пераві́таю		 пераві́тым пераві́тымі
М. пераві́тым пераві́тай пераві́тым пераві́тых

Кароткая форма: пераві́та.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пераві́ты в разн. знач. переви́тый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пераві́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад перавіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павіва́ны, ‑ая, ‑ае.

Абл. Перавіты трэцяй столкай. Повад быў са старога леташняга павіванага пастронка. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераблы́таны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад пераблытаць.

2. у знач. прым. Хаатычна перавіты, пераплецены. Пасмы чорных пераблытаных валасоў навіслі на самыя вочы. Васілёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

переви́тый

1. абві́ты, мног. паабвіва́ны, абкру́чаны, мног. паабкру́чваны;

2. перапле́цены, мног. папераплята́ны;

3. пераві́ты; см. переви́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заблы́таны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад заблытаць.

2. у знач. прым. У беспарадку пераплецены, перавіты, зблытаны. Між тоўстых галін двух дубоў вісеў заблытаны парашут. Гамолка.

3. перан.; у знач. прым. Складаны, цяжкі для разумення. Калі здараецца спрэчка між людзьмі, дык Соня разблытвае заблытаныя справы. Бядуля. // З вялікай колькасцю памылак, недакладнасцей. Заблытаны улік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зблы́таны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад зблытаць.

2. у знач. прым. Перавіты, пераплецены, перамешаны ў беспарадку. Лявон ішоў па садзе — ад дрэўца да дрэўца, кратаў іх рукамі, дзе зрываў леташні ліст, дзе зблытаную павуціну... Кудравец. Рыжык хітра ўсміхнуўся, страсянуў мокрай, зблытанай чупрынай. Кухараў.

3. у знач. прым. Няясны, бязладны, блытаны. Ад мноства зблытаных думак, здавалася, разваліцца галава... Ваданосаў. Тое, што было далей, Тураўцу помніцца нязвязанымі, зблытанымі ўрыўкамі. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)