пе́равязь

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз. мн.
Н. пе́равязь пе́равязі
Р. пе́равязі пе́равязей
пе́равязяў
Д. пе́равязі пе́равязям
В. пе́равязь пе́равязі
Т. пе́равяззю пе́равязямі
М. пе́равязі пе́равязях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пе́равязь, -і, мн. -і, -ей, ж.

Павязка цераз плячо для падтрымання пашкоджанай рукі.

Падвесіць хворую руку на п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пе́равязь ж. пе́ревязь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пе́равязь, ‑і, ж.

Палоска матэрыі, перакінутая цераз плячо, для падтрымання пашкоджанай рукі. У першую хвіліну сустрэчы яны нават не заўважалі, што ў бацькі пусты правы рукаў, а левая рука вісіць на перавязі... Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

патранта́ш, -а, мн. -ы, -аў, м.

Сумка, перавязь з гнёздамі для патронаў.

|| прым. патранта́шны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

партупе́я, -і, мн. -і, -пе́й, ж.

Рэмень, перавязь для нашэння халоднай зброі, палявой сумкі і г.д.

|| прым. партупе́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

szarfa

ж.

1. шаль;

2. перавязь

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пе́ревязь ж. пе́равязь, -зі ж.; тальма́х, -ха́ м.;

рука́ на пе́ревязи рука́ на пе́равязі (тальмаху́).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Пасо́йта, посайка (паўн.-усх., гродз., дзятл.) ’перавязь вядра’, іўеў. ’пятля, якую надзяваюць цялятам і каровам на шыю’, свісл. ’вяровачка для звязвання чаго-н.’, ст.-бел. сойт, ст.-польск. seyt ’вяроўка для прывязвання скаціны’ (1759 г.). Літуанізм. Параўн. літ. pasaitas, pasaitas ’прывязь, перавязь’, ’дужка вядра’ (Станкевіч, Калосьсе, 1938, 4, 172–175; Непакупны, Kalbotyra, 1974, 25 (2), 76; Лаўчутэ, Балтизмы, 70).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

sling​1 [slɪŋ] n.

1. med. перавя́зь;

He had his arm in a sling. У яго рука была на тальмаху.

2. рэ́мень, раме́нь; ля́мка, кана́т

3. рага́тка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)