пераву́чаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пераву́чаны пераву́чаная пераву́чанае пераву́чаныя
Р. пераву́чанага пераву́чанай
пераву́чанае		 пераву́чанага пераву́чаных
Д. пераву́чанаму пераву́чанай пераву́чанаму пераву́чаным
В. пераву́чаны (неадуш.)
пераву́чанага (адуш.)		 пераву́чаную пераву́чанае пераву́чаныя (неадуш.)
пераву́чаных (адуш.)
Т. пераву́чаным пераву́чанай
пераву́чанаю		 пераву́чаным пераву́чанымі
М. пераву́чаным пераву́чанай пераву́чаным пераву́чаных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пераву́чаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пераву́чаны пераву́чаная пераву́чанае пераву́чаныя
Р. пераву́чанага пераву́чанай
пераву́чанае		 пераву́чанага пераву́чаных
Д. пераву́чанаму пераву́чанай пераву́чанаму пераву́чаным
В. пераву́чаны (неадуш.)
пераву́чанага (адуш.)		 пераву́чаную пераву́чанае пераву́чаныя (неадуш.)
пераву́чаных (адуш.)
Т. пераву́чаным пераву́чанай
пераву́чанаю		 пераву́чаным пераву́чанымі
М. пераву́чаным пераву́чанай пераву́чаным пераву́чаных

Кароткая форма: пераву́чана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пераву́чаны

1. переу́ченный, переобу́ченный;

2. в др. знач. переу́ченный;

1, 2 см. перавучы́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пераву́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад перавучыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

переу́ченный пераву́чаны; см. переучи́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)