Перавало́ка

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Перавало́ка
Р. Перавало́кі
Д. Перавало́цы
В. Перавало́ку
Т. Перавало́кай
Перавало́каю
М. Перавало́цы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Перавалока,

вёска.

т. 12, с. 271

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Перавалока,

рака.

т. 12, с. 271

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Перавалока (р.) 8/377

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Перавалока (в., Слонімскі пав.) 9/309

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Перавалока (в., Расонскі р-н) 9/280

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Перавалока (в., Рэчыцкі р-н) 8/377; 9/280 (к.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Перавалока ’затрымка, замаруджванне’ (Нас.). Аформленае па-беларуску рус. проволо́чка ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

перавало́ка Месца, дзе што-небудзь перавалаквалі (лодку, сетку) (Рэч.).

□ ур. Перавалока (луг) каля в. Заспа Рэч.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

Przewałka

ж. в. Перавалока

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)